எழுத்தாளர் பாலகுமாரனின் புகை அனுபவமும் பின்ன நானும்

நான் புகை பிடிப்பதில்லை என்றாலும், தொடவே இல்லை என்று சொல்ல 

முடியாது. நான் +2 வரை  என் ஊரான அபிராமத்தில் படித்தேன். என் அப்பா 

பஞ்சாயத்து யூனியன் பள்ளியில் தலைமை ஆசிரியர். அம்மா இஸ்மாயில்

ஸ்கூலில் உதவி தலைமை ஆசிரியை. அப்பா, அம்மாவுக்கு தெரிந்தவர்கள்

அதிகம். அது சின்ன ஊர். எல்லோரையும் எல்லோருக்கும் தெரியும். புகையை உள்ளே இழுத்து வெளியே விடுவதற்குள் அவர்களுக்கு சேதி போய்விடும்.

அதனால் நான் பள்ளி முடியும் வரை புகையை தொடாமலே இருந்தேன். 

மதுரை S .V . N கல்லூரியில் Chemistry சேர்ந்தேன். அங்கு hostel இல் இருந்த

மக்கள் கேட்ட போது கூட எனக்கு பழக்கம் இல்லை என்று மறுத்த நான்,

புகைக்க ஆசைப்பட்டது ஒரு படத்தை பார்த்து. அண்ணாமலை படத்தில்

ரஜினி ஒரு சிகரட் பிடித்து கொண்டு வருவார். ரொம்ப  ஸ்டைல் ஆன இடம் அது. Moore  சிகரட் என்று பெயர்.  ராயல் பிரவுன் கலரில தங்க நிற  வளையத்துடன் இருக்கும். என் நண்பன் ஒருவன்அது பொம்பளை குடிக்கிற
சிகரட் என்றான். போடா தலைவரே குடிசிருக்காறுன்னு சொல்லிட்டு வாங்கினேன். அந்த சிகரட் எல்லா கடையிலும் கிடைக்காது.அதற்கென்று  மதுரை சென்று  ஒரு கடையில் வாங்கி, மனதுக்குள் தலைவரை நினைத்து கொண்டு இழுத்தால் புகை வெளியே வரவில்லை, இருமல் தான் வந்தது. சரி 
இந்த சிகரட் தான் இப்டின்னு வேற  ஒரு சிகரட் எடுத்தால் அதுவும்  அதே
கதை.சரி கழுத, காசக் குடுத்து இருமல் வாங்குவானேன் என்று அறச்சீற்றம் கொண்டேன். விட்டதடி ஆசை விளாம்பழம் ஓட்டோட என்பார்கள், எனக்கு விட்டதடி ஆசை moore    சிகரெட்டோட என்று நினைத்து கொண்டேன். இப்போது நினைத்தால் எவ்வளவு பெரிய ஆபத்தில் இருந்து தப்பித்திருகிறேன் என்று தெரிகிறது. எல்லோராலும் புகை பழக்கத்தை விட முடியாது. ஏனென்றால் 

நம்மை டெம்ப்ட் பண்ண நிறைய புகைக்கும் ஆட்க்கள் நம்மை சுற்றி

இருக்கிறார்கள். அதனால் அதை தொடாமல் இருப்பதே நல்லது.

என் பிரியமான பாலகுமாரன் அவருடைய  புகை அனுபவத்தை தினகரனில் 

எழுதியிருக்கிறார் படியுங்கள்.  நிச்சயம்  உங்கள் மனதில் மாற்றம் வரும்.

http://epaper.dinakaran.com/pdf/2012/05/13/20120513a_012101011.jpg